"I tak cię kocham": do śmiechu i wzruszeń Ta historia wydarzyła się naprawdę. Popularny w Stanach Zjednoczonych komik Kumail Nanjiani oraz jego żona, Emily V. Gordon, napisali scenariusz o wydarzeniach, które rozegrały się na początku ich związku. Spędzali ze sobą coraz więcej czasu, wszystko wydawało się układać, ale pochodzący z Pakistanu mężczyzna, nie chcąc rozczarować swojej rodziny, cały czas spotykał się z przysyłanymi mu muzułmańskimi kandydatkami na żonę. Gdy Emily dowiedziała się o tym, postanowiła się rozstać. Krótko później trafiła do szpitala z powodu tajemniczej infekcji i wprowadzono ją w stan śpiączki farmakologicznej. Kumail, który tak naprawdę nie był już jej chłopakiem, zaczął spędzać mnóstwo czasu z jej rodzicami. Połączyła ich bliska więź, ale dla Emily był on przecież już tylko byłym, kimś, kto bardzo ją zranił. Kiedy mężczyzna zdał sobie sprawę z tego, jak bardzo ją kocha i zaczął zmieniać dla niej swoje życie, ona spała. "I tak cię kocham" miał premierę niemal dokładnie rok temu, na festiwalu w Sundance. Słyszałem, że został ciepło przyjęty, ale nigdy nie pomyślałbym, że może być to aż tak wyjątkowa produkcja. Tak naprawdę postanowiłem go obejrzeć, dopiero kiedy zaczęto spekulować o nominacjach oscarowych. W końcu takie historie rzadko zostają zauważone przez Akademię. Seans niejako "z obowiązku" sprawił mi ogromną frajdę. To inteligentne, urocze kino. Do śmiechu i wzruszeń, dla starszych i młodszych. "I tak cię kocham": plakat filmu "I tak cię kocham": inne oblicze aktorskiego talentu Scenariusz w świetny sposób opowiada o życiu imigranta – owszem, wątek ten jest źródłem mnóstwa gagów (ten żart z rozmawianiem o 11 września – mistrzostwo!), ale twórcy nie uciekają od poważnych tematów. Główny bohater stoi w rozkroku między dwiema kulturami. Z jednej strony, kocha swoich rodziców, docenia wszystko to, co dla niego zrobili, i przystaje na ich reguły, w tym aranżowane małżeństwo. Z drugiej, uważa, że skoro rodzina tyle poświęciła, aby móc przeprowadzić się do Ameryki, powinni w pełni korzystać z tego, co oferuje ten kraj, a nie zamykać się w pakistańskim getcie. Kumail rozumie ten nowy świat, do którego przyjechali, i bardzo mu się on podoba. Nie modli się, spotyka się z białymi dziewczynami, nie chce być lekarzem. Pragnie zarabiać jako komik, czego rodzice oczywiście nie akceptują. "Według nich, hierarchia zawodów to: lekarz, prawnik, długo, długo nic, wszystko inne, terrorysta i komik" – mówi w jednej ze scen. Autoironiczny stosunek głównego bohatera do życia zostaje wystawiony na ciężką próbę, gdy Emily podupada na zdrowiu. Początkowo jego żarty i dystans stają się w tej sytuacji najlepszym sposobem na radzenie sobie z tą sytuacją, również dla rodziców dziewczyny. Ale w pewnym momencie Kumail nie wytrzymuje – Nanjiani, znany polskim widzom głównie z serialu "Dolina Krzemowa", pokazuje wtedy zupełnie inne oblicze swojego aktorskiego talentu. Bardzo dobra rola. W ogóle ten film aktorami stoi. Nominacja do prestiżowej nagrody SAG dla najlepszej obsady jest tego dowodem. Wyróżnienie otrzymała też Holly Hunter, wcielająca się w matkę Emily. Ta wybitna aktorka, lauretka Oscara za "Fortepian", miała ostatnio słabsze lata. W telewizji mogliśmy ją co prawda oglądać w ciekawych rolach, ale kino trochę o niej zapomniało. Miejmy nadzieję, że "I tak cię kocham" będzie jej wielkim powrotem – z pewnością wielu widzów na niego czeka. Dawno nie widziałem tak udanego połączenia komedii i dramatu, w dodatku świetnie zagranego przez wszystkich aktorów, zarówno pierwszego, jak i drugiego planu. Uwielbiam takie niespodzianki. To może być zwiastun naprawdę wspaniałego roku 2018 w kinie.